بررسی عوامل مستعدکننده ی زخم پا و روش های درمان آن در بیماران دیابتی شهرستان بابل

مقدمه: زخم های پا یکی از مهم ترین عوارض دیابت هستند که احتمال ابتلا به آن در طول زندگی در هر فرد بیمار 15% است. هدف از مطالعه ی حاضر تعیین عوامل مستعد کننده ی زخم پا و روش های درمان آن در بیماران دیابتی شمال ایران بود. مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر مطالعه ای مقطعی است که در 100 بیمار دیابتی مبتلا به زخم پا که طی سال های 84-83 در بیمارستان های شهید بهشتی و یحیی نژاد بابل بستری شده بودند، انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه که اولی مربوط به اطلاعات دموگرافیک و دومی سؤالاتی راجع به عوامل مستعدکننده ی زخم پا در بیماران دیابتی و درمان های صورت گرفته بود، استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد و 05/0p< معنی دار تلقی شد. یافته ها: در بیماران مورد مطالعه هیچ ارتباط معنی داری بین جنس با مصرف سیگار، مصرف الکل و چاقی وجود نداشت (05/0p>). بروز زخم، در 66% موارد، اتفاقی گزارش شد و در 18% موارد عامل زمینه ساز بروز زخم وجود جسم خارجی بود. در پای 73% بیماران (27 مرد و 46 زن) ساختمان غیرطبیعی دیده شد که ارتباط معنی داری بین جنس و ساختمان غیرطبیعی پا وجود داشت (001/0p=). نتیجه گیری: هرچند زخم پای دیابتی به طور کامل قابل پیشگیری نیست، می توان میزان بروز و ناتوانی حاصل از آن را با کاهش عوامل زمینه ساز و تداوم آموزش به میزان زیادی کاهش داد.